Dobry stan utrzymuje sie juz jakis tydzien. Jednak wiosna duzo zmienila. Moze to nie wiosna... :). Moze to nie to wolne od szkoly. Mam wrazenie, ze otaczaja mnie sami mili ludzie (zludzenie, dobre slowo). Głowe mam pełną marzeń. Uwielbiam te chwile, kiedy zatapiam sie w nich tak bardzo, ze zapominam o realnym swiecie i wszystkie te wyobrazenia sa takie prawdziwe. Az sie czuje to zmyslami. Wtedy nagle 'pyk' i banka mydlana pęka. To nic. Muzyka powieksza to wrazenie, unoszenia sie. Wyraznie odpowczywam od smutkow i zmartwien. Chociaz one są, wiem, czekają. Ale teraz jest słońce. Kilka osób jest dla mnie słońcem. Niewiele, ale to niewazne. Zeszlam z granicy zwątpienia. Kto wie, moze znowu zaczne wierzyc, w ludzi. Mysle, ze jeszcze potrafie. Jest dobrze, potem tez tak bedzie. Wszystko ma swój czas.