juz nie moge

Przeczytalam duza czesc mojego takiego cichego bloga z jaknajmniej znanego serweru. Zmieniam sie, ciagle. Nie wiem czy wogole mozna lubic bloga, ale tamtego chyba lubie. Naprawde bardzo sie zmienilam. Nie moge opanowac tych dni, zmieniajacych sie na miesiace i lata. To juz dwa lata od kad, to juz rok kiedy, to juz dziesiaty rok od czasu gdy. Zmieniam sie i kazda najmniejsza zmiana jest jak najbardziej istotna. Za 5 miesiecy JUZ 17 lat, jeszcze poltora roku do osiemnastki. Jaka ja juz stara jestem. Jaka absolutnie nie dorosla, nie gotowa na to wszytko. Mysl o doroslosci mnie przeraza. Bardzo. Chce wrocic tam, gdzie wrocic juz nie moge. Dobranocka co wieczor, sterta pluszowych zabawek, klocki lego, dmuchane kolo i nie tylko, z zapalem czyszczone glany, wyszywanie pierwszej naszywki, pierwsza kaseta z Blind Guardianami i nie tylko, rodzenie sie pierwszych ideii, walka z wiatrakami, czarna czern i nie tylko, puste jak nigdy glupie i wzniosle ze na wieki i do zarania dziejow 'zawsze mozesz na mnie liczyc', lisc na pajeczynie, dlonie na drzewie i nie tylko, park zimna bardzo zimna zima, sanki, kakao i nie tylko, gory, Sofia, prysznic, okna. Chce wrocic tam, gdzie wrocic juz nie moge.