Jestem zakochana, śmiertelnie zakochana. W moim życiu. I kocham je mimo tych wszystkich złudzeń, rozczarówań i cierpień. Choćby za to gwiaździste niebo dziś i za to, że mam o kim myśląc leżąc na parapecie, plecami do ziemii. Mogłabym odlecieć w tą przestrzeń. Kocham, bardzo kocham. Cokolwiek by sie nie działo, nie wolno bać sie kochać i nie wolno bać się cierpieć, nie wolno bać się tęsknić, nie wolno bać się spalać. Przecież wasze oczy są jak pochodnie, wy już płoniecie. Pójde w pole i wykrzycze to, co mi nie daje spokoju. Mogło być tak nieporównywalnie gorzej. Płakać mi się chce, a to ciągle dzieje się to samo. Tylko że dzień za dniem, jestem coraz starsza. Zakochałam się, i to moze zle, ale.....:]