Zataczam sie, mam mgłe przed oczami. Powietrze jest słodkie, wszystko pachnie bzem. Jest tak ciepło. Gdyby w zasięgu pojawili się kultyści natury nie wachałabym się. Wiosna, ahhhh tak... Trawa wzrasta, szczypiorek tez. Dusza wyrywa mi się z ciała, ucieka, w góre, w chmury. I wszystko bym zrobiła, proście tylko. Są takie momenty w dniu, gdy jest mi tak dobrze... Z mgły zrobiła się bariera, która nieprzepuszcza złych rzeczy. Jestem wręcz odóżona, uduszona, utopiona, czy raczej zatopiona. To jakiś sen... sen nocy letniej? Przeczytam to, obiecuje. Wszystkich was przeczytam. Akurat. Jest tak dobrze... niech czas sie zatrzyma, chociaz na kilka sekund.. Jeszcze troche i wszystkie moje ziemskie systemy padną, zostanie tylko niebo.